Page 11 - MU_6June64
P. 11
June 2021 มหิดลสาร ๒๕๖๔ 11
ม.มหิิดล วิจััยเช่ิงนโยบาย
ปรับนิยามผ่้้ส้งอายุ-ข้ยายอายุแรงงาน
สัมภำษณ์ และเข้ียนข้่ำวโดย ฐิติรัตน์ เดช้พรหม
ภำพจำกผู่้ให้สัมภำษณ์
วันที� ๑๓ เมษำยน ข้องทุกปี เป็นวันผู่้สูงอำยุแห่งช้ำติ ซีึ�งเป้า
หมายการื่พัฒนาคุณภาพช่ว่ตของผ่่้สิ่่งอายุทั�วโลกขององค์การื่
อนามัยโลก (WHO) ค่อการื่เป็น Active Aging หรื่่อ “สิ่่งวัยอย�าง
ม่พลัง” ป้จจุบันพบว่ำผู่้สูงอำยุในหลำยประเทศที�พัฒนำแล้วยังคง
ท�ำงำนพึ�งพำตนเอง เป็นกำรท�ำให้ผู่้สูงอำยุมีคุณภำพช้ีวิตที�ดี จำก
กำรได้ท�ำงำน อยู่อย่ำงมั�นคง และมีคุณค่ำ แต่กลับพบว่ำในช้่วง
๒๐ ปีที�ผ่่ำนมำผู่้สูงอำยุไทยท�ำงำนน้อยลงเรื�อยๆ
รื่องศิาสิ่ตรื่าจารื่ย์ ดรื่.เฉล่มพล แจ�มจันทรื่์ อำจำรย์ประจ�ำ
สถำบันวิจัยประช้ำกรและสังคม มหำวิทยำลัยมหิดล (IPSR) เปิด
เผ่ยว่ำ ผ่ลจากงานว่จัยของสิ่ถาบัน IPSR พบว�า ในช�วง ๒๐ ปี
ท่�ผ่�านมา ผ่่้สิ่่งอายุไทยในป้จจุบัน ม่จำานวนถ่งปรื่ะมาณ ๑๒ ล้าน
คน หรื่่อรื่้อยละ ๑๘ ของปรื่ะชากรื่ทั�งหมด ม่อัตรื่าการื่ทำางาน
เพ่ยงปรื่ะมาณ ๑ ใน ๓ โดยม่แนวโน้มน้อยลงเรื่่�อยๆ หลังเกษ่ยณ
หรื่่ออายุ ๖๐ ปีข่�นไปในวัยผ่่้สิ่่งอายุ ตำมกำรนิยำมผู่้สูงอำยุข้อง
ไทย โดยส่วนหนึ�งเกิดจำกมโนคติที�ว่ำ เมื�ออำยุ ๖๐ ปีแล้ว ถึงเวลำ
หยุดท�ำงำนมำใช้้ช้ีวิตในบั�นปลำยอยู่กับลูกหลำน โดยมีรำยได้
หลักเพียงจำกทรัพย์สินที�ตนออมไว้ และกำรเกื�อกูลจำกลูกหลำน
รองศาสตราจัารย์ ดร.เฉลิมพล แจั่มจัันทึร์
ในครอบครัว หรือเงินบ�ำเหน็จบ�ำนำญ เฉพำะในกลุ่มข้้ำรำช้กำร
สถำบันวิจัยประช้ำกรและสังคม มหำวิทยำลัยมหิดล
พนักงำนภำครัฐ รัฐวิสำหกิจ หรือผู่้ประกันตน ประกันสังคมที�
เข้้ำข้่ำยได้รับสิทธิประโยช้น์ กรณีช้รำภำพ ซีึ�งมีจ�ำนวนไม่มำก
จำกกำรวิจัยประช้ำกรในพื�นที�กรุงเทพมหำนครที�ผ่่ำนมำ มีกำร
แต่ด้วยภำวะทำงประช้ำกรที�เปลี�ยนไป พบว่ำประช้ำกรไทย
เก็บข้้อมูลอย่ำงต่อเนื�องจนถึงป้จจุบัน ได้ให้ข้้อเสนอแนะในเช้ิง
ในช้่วง ๒๐ ปีที�ผ่่ำนมำนิยมเป็นโสด แต่งงำนและมีลูกกันน้อยลง
นโยบำย เพื�อให้มีกำรปรับนิยำมผู่้สูงอำยุ ก�ำหนดกลุ่มเป้ำหมำย
จนส่งผ่ลให้มีจ�ำนวนอัตรำกำรเกิดที�ตำำลงด้วย จึงท�ำให้ผู่้สูงอำยุ
ข้องกำรข้ยำยอำยุเกษียณ และกำรให้กำรคุ้มครองกำรท�ำงำน
ไทยในป้จจุบัน ไม่สำมำรถใช้้ช้ีวิตในบั�นปลำยได้อย่ำงมั�นคงด้วย
ที�ช้ัดเจน จากข้อม่ลทางด้านสิุ่ขภาพพบว�า กลุ�มปรื่ะชากรื่ท่�อย่�ในวัย
เพียงกำรเกื�อหนุนจำกลูกหลำนเป็นหลักเท่ำนั�น นอกจำกนี�ยังพบ
๖๐ - ๖๔ ปียังคงม่สิุ่ขภาพกายและสิุ่ขภาพจ่ตท่�แข็งแรื่ง ตลอดจน
ว่ำ การื่ใช้ช่ว่ตอย่�โดยไม�ม่ความมั�นคงทางรื่ายได้จะทำาให้เก่ด
ม่ความพรื่้อมทางด้านสิ่ต่ป้ญี่ญี่า และมากด้วยปรื่ะสิ่บการื่ณ์
พลังช่ว่ต หรื่่อ Active ลดลง ซึ่่�งสิ่�งผ่ลเสิ่่ยต�อสิุ่ขภาพกาย และ
ถ่อเป็น Active Aging ซึ่่�งม่ศิักยภาพท่�จะทำางานตามเป้าหมาย
สิุ่ขภาพจ่ตอ่กด้วย
การื่พัฒนาคุณภาพช่ว่ตของผ่่้สิ่่งอายุขององค์การื่อนามัยโลก
ในจ�ำนวนแรงงำนทั�งหมดในประเทศไทย เพียงร้อยละ ๑๐ เป็น
(WHO) ต�อไปได้
แรงงำนในภำครัฐ การื่ขยายอายุเกษ่ยณควรื่ข่�นอย่�กับบรื่่บท
การื่ทำางานในแต�ละกลุ�มปรื่ะชากรื่ จะแตกต�างกันไปในแต�ละ
ลักษณะงาน โดยที�ผ่่ำนมำพบว่ำมีข้้ำรำช้กำรเพียง ๒ กลุ่มที�ได้รับ
กำรข้ยำยอำยุเกษียณ คือ อำจำรย์ในมหำวิทยำลัย และข้้ำรำช้กำร
ตุลำกำรศำลยุติธรรม ซีึ�งได้รับควำมมั�นคงจำกระบบบ�ำเหน็จ-
บ�ำนำญ นอกจำกนั�นอยู่ในภำคเอกช้นซีึ�งได้รับกำรคุ้มครองจำก
ระบบประกันสังคม และท่�น�าเป็นห�วง ค่อ กลุ�มแรื่งงานนอกรื่ะบบ
ท่�ไม�ได้รื่ับการื่คุ้มครื่องการื่ทำางานในรื่่ปแบบใดๆ ได้แก� กลุ�ม
ผ่่้ปรื่ะกอบธ์ุรื่ก่จสิ่�วนตัว และแรื่งงานภาคเกษตรื่ ซึ่่�งเป็นกลุ�ม
ปรื่ะชากรื่ท่�อย่�ในสิ่ัดสิ่�วนจำานวนมากในป้จจุบัน
