Page 17 - MU_1Jan62
P. 17

๖.ได้น้อมน�าสิ่งที่ดีกลับไป ๗.ได้ท�าใจ
        ให้เป็ นสุข  ๘.ได้ปลดทุกข์ข้างถนน
        ๙.ได้ท�าบุญให้ทาน ๑๐.ได้เข้าถึงมรรค
        ผล นิพพาน

           ผู้เขียนอ่านแล้วรู้สึกเห็นด้วยกับทุกข้อ
        โดยเฉพาะข้อ ๘ และข้อ ๙ ใครที่เคยไป
        อินเดียคงจะต้องเคยรับมือกับขอทานที่มีทั้ง















        เด็ก ผู้ใหญ่ และผู้พิการ มาล้อมหน้า ล้อมหลัง
        เกือบทุกสถานที่ คอยร้องเรียกผู้แสวงบุญว่า
        “มหารานี” “มหาราชา” บางคนเดินตามตื๊อ
        เฉยๆ แต่บางคนถึงขนาดเข้ามาดึงยื้อยุดมือ
        จนคนคุมต้องเอาไม้ไล่ตี การจราจรก็แตกต่าง
        จากบ้านเรา ไม่มีไฟเขียวไฟแดง แต่ละคันขับ
        แบบไม่มีใครสนใจใคร ปาดหน้า ปาดหลัง
        แบบไม่มีการให้สัญญาณ ไปไหนก็มีแต่เสียง
        แตรรถที่หลับหูหลับตาบีบใส่กันเป็นระยะๆ
        ระหว่างการเดินทางไกลแล้วมีปวดเบา ปวดหนัก
        กรณีเป็นผู้ชายคงไม่มีปัญหา แวะท�าธุระ
        ข้างทางได้ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงจะล�าบากหน่อย
        ต้องคอยเอากระโจมมากางเพื่อบังกัน
        และแน่นอนผู้หญิงบางคนที่ไม่กล้าใช้กระโจม
                           ก็มี แต่ถึงแม้กระนั้น  ผู้ที่ตั้งใจมาบวชพระในโครงการอุปสมบท
                           ผู้ เ ขี ย น ก็ ยัง ไ ด้      พระภิกษุ ณ ดินแดนพุทธภูมิ ประเทศอินเดีย
                           ข้อ ๖ น้อมน�าสิ่งที่ดี  รุ่นที่ ๒ มีทั้งสิ้น ๗๓ คน และมีผู้บวชชีพรหม
                           กลับไป จากตอนได้  โพธิ ถือศีล ๘ อีก ๔๔ คน ที่เหลือเป็นคณะ
                           มี โอกาสเดิ น   ญาติโยมที่ร่วมเดินทาง ต่างมาร่วมบุญกัน
                           จงกรมตามแถว     ด้วยศรัทธาอันแรงกล้า ผู้เขียนได้ยินว่าแพทย์  อินเดีย ต่อไปอีกด้วย จึงขอเล่าสู่กันฟัง
                           พระนวกะโพธิ     ที่มาร่วมบวชกับโครงการฯ ถึงกับอาสาจะพา  เพื่อให้ผู้อ่านได้ร่วมอนุโมทนาสาธุมา ณ
                           บิณฑบาตร ผู้เขียน  ทีมแพทย์มาช่วยโครงการผ่าตัดดวงตาให้กับ  โอกาสนี้ค่ะ
        ได้เห็นความศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธ                                         บุญกุศลใดๆ ที่ข้าพเจ้าได้กระท�าแล้ว
        ศาสนาของชาวบ้านอินเดียในหมู่บ้าน           คนเนปาล ของท่านเจ้าคุณศรีโพธิวิเทศ         ทั้งกาย วาจา และใจ ด้วยการบ�าเพ็ญทาน
        แห่งหนึ่งในเมืองกุสินารา ที่ถึงแม้จากสภาพ  เจ้าอาวาสวัดไทยลุมพินี ในปีหน้า และจะมี  ศีล ภาวนา ขอบุญนั้นจงส�าเร็จ และขอ
        ความเป็นอยู่จะดูมีฐานะยากจน แต่ก็ยังเอาข้าว  การร่วมท�าบุญกันเพื่อบูรณะพระมหาธาตุ  อุทิศบุญนั้นให้แด่ทุกๆ  ท่านที่มีส่วน
        เอาอาหาร มาคอยใส่บาตรกันตามอัตภาพ   เจดีย์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ และ    เกี่ยวข้องด้วยเทอญ  Mahidol
        และได้เห็นเด็กอินเดียไหว้พระได้อย่างงดงาม          พระเกศาของ พระบาทสมเด็จพระปรมินทร
        ผู้เขียนจึงตั้งใจจะปวารณาตัวเป็นพุทธมามกะ  มหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร (ร.๙)   “ฐิติรตนโพธิ“ ผู้ด�ารงมั่นในพระรัตนตรัย
        ที่ดีอย่างนี้ต่อไปเช่นกัน          ณ วัดไทยกุสินาราเฉลิมราชย์ ประเทศ                  (น.ส.ฐิติรัตน์ เดชพรหม)



                                                                                               มหิดลสาร ๒๕๖๒      17
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22