Page 25 - MU_1Jan63
P. 25

ศิษย์สัมพันธ์




                                              ข้อคิดดีๆ จากงาน


                              “คืนสู่เหย้า ชาวสังคม ๕๐ สีบานเย็น”



                  ในมหิดลสารฉบับนี้ หน่วยศิษย์สัมพันธ์ กองกิจการนักศึกษา   พลต�ารวจโท ดร.อดุลย์ ณรงค์ศักดิ์ ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยมหิดล
               และสมาคมศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยมหิดล ในพระบรมราชูปถัมภ์   รุ่น ๑๑๗ ศิษย์เก่าดีเด่นด้านบริหาร “ควำมภำคภูมิใจและ
               ขอส่งต่อข้อความดีๆ จากศิษย์เก่าดีเด่นคณะสังคมศาสตร์และ  ควำมส�ำเร็จที่แท้จริงของกำรศึกษำ ม.มหิดลสอนเรำว่ำกำรเรียน
               มนุษยศาสตร์ที่มอบให้ไว้ในงาน “คืนสู่เหย้า ชาวสังคม ๕๐ ปี   แค่ได้ควำมรู้นั้นยังไม่ใช่ ต้องน�ำควำมรู้ไปสู่มวลมนุษยชำติด้วย
               สีบานเย็น” เมื่อวันที่ ๑๔ ธันวาคม ๒๕๖๒ เพื่อเป็นข้อคิดที่ดีในการ  เนื่องจำกผมเป็นต�ำรวจ ในกำรท�ำงำนผมได้พบผู้เสียหำยใน
               สร้างความส�าเร็จแก่ตนเองและสร้างความสุขแก่ผู้อื่นต่อไป  เรื่องต่ำงๆ มำแจ้งควำมร้องทุกข์ เวลำเรำสอบสวนหรือสอบถำม
                                                              เขำเรำจะได้รับรู้แค่เหตุกำรณ์เฉพำะหน้ำ เรำไม่สำมำรถเข้ำไป
                “การรับฟังความคิดเห็นของแต่ละฝ่ายในการพัฒนางาน  รับรู้เบื้องลึกได้ จึงต้องใช้ควำมรู้ด้ำนสังคมศำสตร์เจำะลึก
                  นับว่าเป็นความส�าเร็จที่แท้จริงที่ได้จากการเรียนรู้”  เข้ำไปเพื่อค้นหำสิ่งที่ท�ำให้เขำเดือดร้อนจริงๆ มีหนึ่งเหตุกำรณ์
                                                              คือ กรณีเยำวชนลักทรัพย์ เมื่อถูกด�ำเนินคดีแล้วอำจถูกคุมขัง
                                                              เรำต้องค้นหำข้อเท็จจริงเพิ่ม ต้องตรวจสอบไปถึงครอบครัว
                                                              เรำจึงพบว่ำสิ่งที่เขำท�ำควำมผิดเป็นไปด้วยควำมจ�ำเป็นเพรำะ
                                                              ขำดผู้ปกครองและมีน้องต้องดูแล สิ่งที่เกิดขึ้นนี้มีควำมจ�ำเป็น
                                                              ต้องด�ำเนินกำรเข้ำไปช่วยเหลือ ให้ได้รับกำรเยียวยำโดยกระทรวง
                                                              กำรพัฒนำสังคมและควำมมั่นคงของมนุษย์ ไม่ใช่ว่ำน�ำเด็กไป
                                                              ติดคุก เกิดแค่ควำมส�ำเร็จจำกกำรลงโทษแต่อำจสร้ำงบำดแผล
                                                              ให้กับสังคม เพรำะฉะนั้นกำรน�ำควำมรู้ที่มีเข้ำไปด�ำเนินกำรแก้ไข
                                                              ปัญหำสังคมเป็นสิ่งที่จ�ำเป็น หวังใจว่ำในเรื่องของกำรศึกษำใน
                   ดร.พีรศักดิ์ รัตนะ ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยมหิดล รุ่น ๑๑๑   อนำคตนั้นต้องเน้นกำรที่เรำจะน�ำควำมรู้ไปสู่มวลมนุษยชำติ
               ศิษย์เก่าดีเด่นด้านบริหาร “สมัยเรียนท่ำนอำจำรย์ได้มอบ  โดยมีกำรดูแลในทุกมิติและต้องมีกำรบูรณำกำร”
               หมำยให้ศึกษำเรื่องของชีวิตผู้คนในพื้นที่ต่ำงๆ ท�ำให้ได้แนวคิด
               ในกำรท�ำควำมเข้ำใจกับเรื่องรำวต่ำงๆ โดยกำรศึกษำข้อเท็จจริง  “การเป็นปัญญาของแผ่นดินท�าให้เราต้องมีการเรียนรู้
               กับผู้เกี่ยวข้องเป็นส�ำคัญ ตนจึงได้น�ำแนวคิดนี้ไปพัฒนำโครงกำร  อยู่ตลอดเวลา”
               และนโยบำยต่ำงๆ ด้ำนกำรศึกษำ โดยใช้กำรรับฟังควำมคิดเห็น
               จำกนักเรียนและคุณครู จึงเกิดเป็นค่ำยพรีโอลิมปิกวิชำกำรร่วม
               กับมหำวิทยำลัยในภำคใต้ส�ำหรับนักเรียนในภูมิภำค เพรำะ
               น้องๆ ในพื้นที่มีโอกำสไม่มำกนักในกำรเข้ำร่วมแข่งขัน หลัง
               จำกที่เรำได้ท�ำค่ำยนี้ท�ำให้เด็กๆ ที่เข้ำร่วมมีควำมพร้อมในกำร
               แข่งขันระดับประเทศ เพิ่มโอกำสในกำรเข้ำค่ำยของจริงให้เด็กๆ
               ในภูมิภำคมำกขึ้น จำกนั้นจึงจัดโครงกำรพัฒนำห้องเรียนพิเศษ
               วิทยำศำสตร์เพื่อช่วยเหลือเด็กๆ ในภำคใต้ด้ำนคณิตศำสตร์และ
               วิทยำศำสตร์ ท�ำให้เด็กๆ มีผลกำรเรียนดีขึ้น กำรพัฒนำโครงกำร
               ต่ำงๆ เหล่ำนี้ส�ำเร็จลงได้เป็นผลจำกกำรที่ผมได้รับฟังแนวควำม  พันเอกหญิง ดร.จิราภรณ์ ชมศรี ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยมหิดล
               คิดและควำมต้องกำรจำกนักเรียน คุณครู และพี่น้องประชำชน   รุ่น ๑๒๐ ศิษย์เก่าดีเด่นด้านบูรณาการทั่วไป “กำรเป็นปัญญำ
               กำรที่มหำวิทยำลัยหล่อหลอมให้ผมได้ใช้กำรรับฟังควำมคิดเห็น  ของแผ่นดินท�ำให้เรำต้องมีกำรเรียนรู้อยู่ตลอดเวลำ ถ้ำอยำก
               ของแต่ละฝ่ำยในกำรพัฒนำงำน นับว่ำเป็นควำมส�ำเร็จที่แท้จริง  ประสบควำมส�ำเร็จ เรำต้องเป็นคนขยันอ่ำนและเรียนรู้อย่ำง
               ที่ได้จำกกำรเรียนรู้”                          ต่อเนื่องตลอดเวลำ ถ้ำเรำยังศึกษำอยู่ก็ต้องเกำะติดอำจำรย์
                                                              อ่ำนเยอะๆ คิดเยอะๆ คุยกับอำจำรย์บ่อยๆ ในควำมส�ำเร็จของ
                 “ม.มหิดลสอนเราว่าการเรียนแค่ได้ความรู้นั้นยังไม่ใช่   ตัวเองหลังจำกที่เรียนจบไปแล้ว ควำมส�ำเร็จที่แท้จริงคือ จริงๆ
                      ต้องน�าความรู้ไปสู่มวลมนุษยชาติด้วย”    แล้วมันอยู่ในช่วงที่เรำอยำกเห็นคนอื่นส�ำเร็จ อะไรที่เรำรู้มำ
                                                              เรำก็อยำกจะถ่ำยทอดเรำก็อยำกให้คนอื่นเขำท�ำได้แล้วก็เกิด
                                                              ประโยชน์ต่อสังคมต่อไป เรื่องเหตุกำรณ์ที่ประทับใจเป็นช่วงที่
                                                              ไปปฏิบัติภำรกิจกำรรักษำสันติภำพในประเทศซูดำน เรำได้ไป
                                                              ช่วยชำวบ้ำนให้เขำมีควำมแข็งแกร่งในเรื่องกำรช่วยเหลือตนเอง
                                                              และกำรช่วยเหลือชุมชน ให้ถือว่ำเรำเข้ำไป เรำรู้ว่ำเรำไม่ได้อยู่กับ
                                                              เขำตลอดเวลำ แต่ว่ำเมื่อเรำออกมำแล้วชุมชนต้องอยู่ได้ อันนี้ก็
                                                              ถือว่ำเป็นควำมภำคภูมิใจที่ท�ำให้เขำมีชีวิตที่ดีขึ้น”




                                                                                               มหิดลสาร ๒๕๖๒      25
   20   21   22   23   24   25   26   27   28