Page 20 - MU_8Aug60
P. 20
ภาคใต้ ประเภทแม่ของลูกพิการ ภาคกลาง
ภาคเหนือ
แม่เจือ ถาวร อายุ ๘๒ ปี แม่ถนอมศรี ทองฤทธิ์ อายุ ๕๖ ปี
จังหวัดตรัง แม่ลั่นทม จิตวิชา อายุ ๔๔ ปี จังหวัดชลบุรี
แม่มีอาชีพขายกาแฟ ตั้งแต่ยังสาว จังหวัดพิษณุโลก แม่ถนอมศรีประกอบอาชีพค้าขาย
สามีเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ตั้งแต่แม่ เหมือนโชคชะตากลั่นแกล้ง พ่อผู้ ขายแกงอยู่ในตลาดสดบ้านบึง มีลูก ๓
อายุได้ ๓๘ ปี แม่เสียใจมาก แต่ก็กัดฟัน เป็นหัวหน้าครอบครัวพิการทางสายตา คน ลูกสาวคนสุดท้องพิการเดินไม่
เลี้ยงลูกทั้ง ๗ คน มาได้ โดยไม่ให้ใคร เพราะถูกไม้ดีดตาตั้งแต่ลูกสาวคนแรก ได้ตั้งแต่ก�าเนิด แพทย์วินิจฉัยว่าเป็น
น�าไปเลี้ยง แม้ญาติพี่น้องจะมาขอไป เกิด ต่อมาแม่มีลูกสาวคนที่สองอายุ โรคกระดูกอ่อน แม่ได้พาลูกไปรักษาทั้ง
เลี้ยงก็ตาม แม่บอกกับลูกๆ ว่า พวกเรา เพียง ๙ เดือน เป็นไข้สูงไปหาหมอ โรงพยาบาลและแพทย์ทางเลือก ทุก
๘ ชีวิตจะต้องอยู่ด้วยกัน กินด้วยกัน อด ไม่ทัน ลูกเกิดอาการชักระหว่างทาง พอ ครั้งที่พาลูกไปโรงพยาบาลแม่สงสาร
ก็ต้องอดด้วยกัน แม่เจือตั้งใจมีอาชีพ อายุได้ขวบครึ่งหมอตรวจพบว่าลูกมี จับใจเพราะลูกจะถูกหมอดึงขาทุกครั้ง
ค้าขายอยู่ที่บ้าน ตื่นตี ๔ ไปรับมะพร้าว พัฒนาการช้า ทุกครั้งที่พาลูกไปหา ลูกจะร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดปัจจุบัน
มาส่งที่ตลาด แบกมะพร้าว ยกเองขน หมอแม่ต้องตื่นตีสี่เพื่อเตรียมตัวไปรอ รักษาที่โรงพยาบาลพระมงกุฏเกล้า
เอง พอหกโมงเช้ารีบมาแต่งตัวหา ขึ้นรถเมล์ หมอบอกว่าลูกสาวคนเล็กมี หมอบอกว่าถ้าแม่รักษาลูกต่อเนื่องกับ
อาหารให้ลูกๆ ไปโรงเรียน รับสินค้าจาก ก้อนเนื้อในท้องต้องท�าการผ่าตัดจึง หมอแผนปัจจุบันลูกอาจจะเดินได้ ตอน
ปาดังเบซาร์มาขาย แต่ต้องขาดทุน ท�าให้เสียเลือดมาก ลูกสาวคนโตเดิน นี้กระดูกขาคดงอผิดรูปผ่าตัดยาก ส่วน
เพราะถูกเพื่อนโกง ต้องกลับมาหาบ ทางมาให้เลือดน้องสาว ในวันเดียวกัน สามีก็ไม่เคยช่วยงานแม่ ทะเลาะเบาะ
ของเร่ขาย รับจ้างล้างจานตอนกลาง ลูกสาวคนโตประสบอุบัติเหตุถูกรถชน แว้งกันบ่อยครั้งจนแยกทางกันแม่จึง
คืน ให้ลูกสาวคนโตลาออกจากโรงเรียน ไม่ได้สติ เหมือนสายฟ้าฟาดที่กลางใจ เก็บเงินซื้อบ้านในตัวเมืองเพราะใกล้
เพื่อช่วยดูแลน้องๆ แทนแม่ ท่ามกลาง แม่ แก้วตาดวงใจทั้งสองต้องมาเจ็บ ตลาดที่แม่ขายของและใกล้โรงเรียน
สิ่งแวดล้อมของชุมชนที่มีอันตราย ปวด ใครจะรู้บ้างว่าใจของแม่เจ็บยิ่ง แม่พาลูกไปสมัครเรียน กศน.ที่เปิด
รอบด้าน ทั้งปัญหายาเสพติดและ กว่า แม่คิดว่าที่ผ่านมาคงเป็นเพราะ โอกาสให้ผู้พิการได้ศึกษาเล่าเรียน
การลักขโมย แม่เจือสั่งสอนให้ลูก โชคชะตาที่ฟ้าก�าหนด ลูกคนเล็ก จนปัจจุบันนี้ลูกของแม่สามารถช่วย
อยู่รอดด้วยความซื่อสัตย์สุจริต นอกจากจะมีพัฒนาการช้า ยังท�าลาย เหลือตัวเองได้ ท�างานที่โรงพยา
ขยันหมั่นเพียร กตัญญู เสียสละ ข้าวของ บางครั้งถึงขนาดท�าร้ายตัวเอง บาลบ้านบึง ต�าแหน่งพนักงาน
และอดทนอดกลั้นต่อสิ่งยั่วยุ แม่ แม่ต้องท�างานไปด้วยดูแลลูกไป บริการเอกสารทั่วไป แม่มักจะสอน
อดทนจนลูกเรียนจบระดับมัธยมศึกษา ด้วย ไม่ให้ห่างไกลสายตา แม่ไม่เคย ให้ลูกท�าอะไรด้วยตนเอง “ในวันใด
และประกาศนียบัตรวิชาชีพ ลูกๆ ได้ ทิ้งลูกให้อยู่ตามล�าพัง ถึงแม้ว่าทุก ที่แม่ไม่อยู่แล้ว ลูกจะได้ดูแลตัวเอง
ประกอบอาชีพมั่นคงทุกคน ทุกคนมีจิต วันนี้จะพูดคุยกันไม่ได้ แม่ยังหวังใน ได้”
สาธารณะ เพื่อให้ชุมชนมีคุณภาพชีวิต ปาฏิหาริย์ภาวนาให้ลูกเป็นปกติ
ที่ดี แม่เจือและลูกๆ มีจิตสาธารณะ เหมือนเด็กทั่วไป แม่ยิ้มสู้กับทุก
ขณะเดียวกันยังคงเปิดร้านขายกาแฟ ปัญหา ปัจจุบันลูกสาวคนโตเรียนจบมี
เป็นศูนย์กลางของชุมชน ตราบจน งานท�า แต่หน้าที่ของความเป็นแม่ไม่
ปัจจุบัน เคยสิ้นสุด
20
Volumn 08 • August 2017
