ทรงพาพระนันทะไปชมนางฟ้า พระนันทะใคร่จะได้เป็นชายา
ทรงรับรองจะให้สมหวัง

หลังจากพระพุทธเจ้าเสด็จโปรดพุทธบิดา และพระประยูรญาติที่กรุงกบิลพัสดุ์

เป็นเวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์แล้ว ได้เสด็จกรุงราชคฤห์แห่งแคว้นมคธ

พร้อมด้วยพระสงฆ์บริวารที่ตามเสด็จในการนี้ พระภิกษุนันทะ พระอนุชาผู้

ถูกจับให้บวช และราหุลสามเณรก็ได้ติดตามเสด็จไปด้วย

ต่อมา พระพุทธเจ้าพร้อมด้วยพระสงฆ์จำนวนมากได้เสด็จไปยังกรุงสาวัตถี

แห่งแคว้นโกศล ซึ่งเป็นเมืองและแคว้นใหญ่พอ ๆ กับกรุงราชคฤห์แห่งแคว้น

มคธ พระนันทะก็ได้ติดตามเสด็จไปด้วย

แต่ตลอดเวลานับตั้งแต่บวชแล้วเป็นต้นมา พระนันทะไม่เป็นอันปฏิบัติกิจ

ของสมณะ ใจให้รุ่มร้อนคิดจะลาสึกอยู่ท่าเดียว เพราะความคิดถึงนาง

ชนบทกัลยาณี เจ้าสาวคู่หมั่นซึ่งกำลังจะเข้าพิธีวิวาห์กับตน

ความเรื่องนี้ทราบถึงพระพุทธเจ้า อรรถกถาท่านเขียนเรื่องตอนนี้เป็นปุคคลา

ธิษฐาน (วิธีแสดงธรรมโดยยกบุคคลขึ้นอ้าง) ว่า พระพุทธเจ้าจึงพาพระนันทะ

เสด็จไปยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ระหว่างทางทรงชี้ให้พระนันทะดูนางลิงลุ่น

ตัวหนึ่ง ซึ่งนั่งอยู่บนตอไม้ไฟไหม้ในทุ่งนาชายป่าแห่งหนึ่ง นางลิงลุ่น คือ ลิง

ตัวเมียหูขาดจมูกแหว่ง จากนั้นเมื่อถึงสวรรค์ พระพุทธเจ้าทรงชี้ให้พระนันทะ

ดูสาวสวรรค์ ที่แต่ละนางมีฝ่าเท้าแดงเหมือนเท้านกพิราบ และสวยยิ่ง

กว่าสาวชาวโลกมนุษย์หลายเท่า

"นันทะ! ระหว่างนางชนบทกัลยาณี เจ้าสาวของเธอ กับสาวสวรรค์เหล่านี้

ใครสวยกว่ากัน" พระพุทธเจ้าตรัสถาม

พระนันทะทูลตอบพระพุทธเจ้าว่า "เวลานี้นางชนบทกัลยาณีเหมือนนางลิง

ลุ่นตัวนั้น"

ถอดความที่กล่าวให้เห็นก็คือ พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมให้นันทะเห็นแจ้ง

ว่า ความรักความสวยไม่มีที่สิ้นสุดที่ยึดถือว่าสิ่งนี้สวยและน่ารักก็เพราะยัง

ไม่เห็นสิ่งอื่นที่สวยและน่ารักกว่า

พระนันทะได้ฟังแล้วเกิดเบื่อหน่ายคลายความรัก และความยินดีในความ

สวย ตั้งใจปฏิบัติธรรมไม่ช้าก็ได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์